راه های علاج دوستی افراطی (سخنرانی آیت الله مهدوی اصفهانی) - قسمت 3

با سلام

این متن پیاده شده صوت سخنرانی آیت الله مهدوی اصفهانی می باشد: 

حال چه کنیم که اگر در چنین دام هایی افتادیم بیرون بیاییم، البته این قسمت یک معالجه عمومی است و لیکن اگر استثنائاً دچار محبّت و انس خاصی است باید خصوصی خدمت بزرگان برسد و درمان نماید. امًا آن چه به عنوان معالجه عمومی عرض می کنم چند چیز است:

یکی توجه به ضررهای قسمت دوم بحث است تا کسی نفهمد که دارد ضرر می کند. آن هم چه ضرر بزرگی! به فکر معالجه نمی افتد.

   دوم اینکه اگر قلب و دل انسان خالی از محبت خدا شد این محبت های مجازی مجال پیدا نمی کند که در دل انسان بیاید. لذا باید محبت به امام زمان و خدا را در دلمان بیشتر کنیم. بالاخره این دل یک عقربه ای دارد که این عقربه به طرف قبله و معبود دل است. اگر بتواند دل را متوجه کعبه حقیقی که امام زمان باشد بکند دیگر همه چیزها فانی در او می شود.

   این انسان آدم های دیگر  را به قدر محبتی که به امام زمان دارند دوستشان می دارد، رنگ خدا در دل او می آید و طعم و بوی امام زمان برای او خیلی مزه پیدا می کند. اگر محبت خدا کم باشد و فضای خالی در دل باشد متوجه محبت های مجازی می شود لذا سعی کنیم محبت محبوب حقیقی را در دلمان زیاد کنیم.

 سوم اینکه انسان باید ارتباط ظاهری را با او قطع کند. در کنار قطع رابطه ظاهری باید فکرش هم سعی کند که متوجه او نشود. چون شیطان نمی گذارد، وقتی انسان رابطه اش را قطع می کند همین طور مدام می آید تحریک می کند که دل را به یاد او اندازد و اگر فکر به یاد او باشد تازه بدتر می شود یعنی می شود دوری و دوستی. این هم راهش این است که اگر انسان به فکر او افتاد سریعاً و با خونسردی فکرش را منصرف کند و به یاد خدا اندازد و سریعاً استغفار نماید. منتها شیطان آن لحظه های اول نمی گذارد، روزهای اول که او ارتباط ظاهریش را قطع کرده مثلاً در مسجدی که او می رود نمی رود، فکر را به یاد او می اندازد. در این جا خیلی با خونسردی با آن فکرها برخورد کنیم. یعنی اگر فکر در روز 10 یا 100 بار به یاد او افتد با آرامش به یاد امام زمان منصرف می کنیم.

  ممکنه یک ماه اول یک هیجان روحی در او ایجاد شود یعنی مدام نفس و شیطان او را ترغیب می کنند و می خواهند به یاد او بیندازنش و از طرفی عقل می خواهد با آن مبارزه کند. در یک فشار روحی شدید قرار می گیرد اما پس از یکی دو ماه احساس می کندکه حساسیت مقداری کم شده است.این هم اشتباه است که انسان بگوید من ارتباطم را زیاد می کنم تا عادی شود. بلکه این بدتر است چرا که ارتباط، باعث مشغولیت فکری هم ایجاد می کند و اگر ارتباط زیاد شود باعث گناهان دیگری هم می شود که در اینجا دیگر مجال اشاره به آن را نداریم.